Το Κουτί

Σ'ενα μικρό κουτί κρατάω,
αναμνηστικά παλαιά,
που εσένα μου θυμίζουν!

Μπρελόκ, εισιτήρια κ'εικόνες,
με τ'αρωμα σου βαφτισμένα.

Μνήμες νεκρές δίχως μέλλον,
στοιχειώνουν το παρόν μου.
Αισθήσεις τρομακτικές,
ταραγμένη η ψυχή,
σα να'χει έρθει καταστροφή.

Και πλέον τίποτε δεν κάνω άλλο, παρά,
αναρωτιέμαι τι κάνω πιά.

Μα πότε θα πάρω απόφαση να πιάσω,
το καταραμένο αυτό κουτί να πετάξω,
στο διάολο να πάει,
να μην ξαναρθεί.
Να χαθεί, να λιώσει, να καεί!

Κι άν ο διάολος ο ίδιος ερθεί,
μου πεί τι κάνεις εκεί;
Θα του πω κάλλιο να μου πάρεις τη ψυχή,
μα μη μου ξαναφέρεις εκείνο το καταραμένο,
το κουτί. 

Nubilus

Ένα τσιγάρο μισό,

ένα ποτήρι κρασί

λειψό,

κι ο νούς παγιδευμένος.

Ένα δωμάτιο γεμάτο καπνούς,

στοιχειωμένο σχεδόν.

Ζαλιζόμουν!

Γύρω μου ψυχές, σα σύννεφα,

χαμένες,

περιπλανώνται νεκρές.

Φαντάσματα, εικόνες παλαιές,

γνώριμες και κάποιες

νοσταλγικές.

Επιθυμίες και στιγμές,

καιρό σβησμένες,

μα στη ψυχή χαραγμένες

σα ναρκωτικό,

μια δόση,

μια τελευταία δόση απελπισίας,

μια δόση αυτοκτονίας.

Σκοτάδι!

Νέο πρωινό ξημέρωσε,

κι είχαν πλέον χαθεί

οι στοιχειωμένοι καπνοί.