Ήρθε κι ο Βαλεντίνος μας, γιορτή που ‘ναι και τούτη,
Τόσα ζευγάρια γύρω μου, να ρίχνουν μπαλαμούτι.
Εγώ όμως είμαι μόνος μου, μ’ επίδεσμο στο χέρι,
Γι’ αυτό κι ο Βαλεντίνος μου, χαρά δε θα μου φέρει.
Ο έρωτας μου είπανε σε στέλνει ως τον Άρη,
Κανείς όμως δεν έφτασε κρατώντας το φανάρι
Τα βογκητά τριγύρω μου, άγνωστη μελωδία
Μένω να παίζω μόνος μου, αρχαία τραγωδία.
Ω άγιε του έρωτα, στείλε κι εδώ λιγάκι,
Να δω χαρά στα σκέλια μου μ’ ωραίο γκομενάκι,
Ο κόσμος είναι ολάκερος μ’ αιθέριες υπάρξεις,
Μα εγώ έχω υπερκόπωση απ’ τις πολλές μαλάξεις.
Κορμάρα να ήταν δίπλα
μου, με τα γυμνά της στήθη
Να της ξηγούσα τ’ όνειρο, το πώς γεννιούνται οι μύθοι
Του έρως το συναίσθημα, θα ‘θελα να το νιώσω
Ολημερίς κι ολονυχτίς, γυναίκα ν’ απαυτώσω.
Γυναίκα να ‘χα όμορφη, στο άδειο μου κρεβάτι
Να καβαλώ σαν στρατηγός στα τέσσερα το άτι.
Αχ Βαλεντίνε στείλε μου, του έρωτα τη μέθη,
Και άστο μύλο τον καλό, όλα να τα αλέθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου