Από το παράθυρο

Έξω απ’ το παράθυρο, στο φως που ξεπροβάλλει
Είδα εσέ να στέκεσαι με ομορφιά και χάρη
Τι ήταν αυτό που ένιωσα, τι να ΄τανε στ’ αλήθεια;
Μήπως ζούσα σε όνειρο, μήπως σε παραμύθια;

Χαστούκισα την μούρη μου, να δω άμα κοιμάμαι,
μα η χαστούκα πόνεσε, με πόνεσε θυμάμαι.
Μα δεν πειράζει σκέφτηκα, δε μ’ ένοιαζε ο πόνος
Καλύτερα να με πονάς, παρά να είμαι μόνος

Σε είδα που περπάταγες, κρατούσες δυο σακούλες
Ήσουν με δύο φίλες σου, που έμοιαζαν με τσούλες
Μα δε με πείραξε αυτό, ήσουν γλυκιά κι ωραία,
Αχ… έλα με τις φίλες σου να κάνουμε παρέα

Λαχτάρησα, αναθάρρησα κι έτσι πήρα κουράγιο,
γιατί οι τρεις κορμάρες σας κολάζανε και άγιο
Σας ζήτησα να έρθετε να δούμε μια ταινία,
να δω το φως τ’ αληθινό να φύγ’ η αγαμία

Οι φίλες σου ξενέρωσαν, είπαν είμαι γουρούνι
νομίζανε πως ήθελα να πιάσουν το σαπούνι
Εσύ όμως μου γέλασες, με μάτια λαμπερά
Κι είχες κι ένα χαμόγελο που σκότωνε θεριά

Παράτησες τις φίλες σου, μου ‘κανες το χατήρι,
και πήδηξες σαν αίλουρος, από το παραθύρι
Και άρχισες να γδύνεσαι κι έκανα μπανιστήρι,
Τότε όμως σε σκότωσε το παλιοξυπνητήρι